کردنی را باید کرد....

... و اینگونه بود که من امروز کار نکردم و کار من را کرد...

رفتنی ها....

بعضی آدما، آدمای رفتنن

موقع رفتن همیشه خوشحالن....خوشحالن که میرن

بعد که رفتن و حسابی رفتن و حسابی دور شدن

اون موقعست که تازه بر میگردن و پشت سرشونو نگاه میکننو تازه اون موقعست که به گه خوردن میفتن

حکایت آلت مغزان عرزشی و اسکار

تو این دو روزی که از اسکار گذشته، یه چیز جالب ری اکشن وبلاگ های عرزشی به این موضوعه....

کلا انگار دیدن عکساس اسکار بدجوری رو آقایون اثر گذاشته و حس شهوتشونو به غلیان درآورده.طوریکه همه چیرو ول کردن و چسبیدن به هرزه نگاری. یعنی دیگه نقد و تکذیبشون این نیست که جایزه از آمریکای سلطه گر بی ارزش و پوچه.تو نوشته هاشون بیشتر ردپایی از تخت خواب رو استیج اسکار و هماغوشی و بوسه های شهوانی و سکس و غیره موج میزنه...کلا انگاری اونا تو 

مغزشون آلت دارن.

"کسی که حاضراست برای اسکار شرفش را زیر پا بگذارد، کسی که حاضر است با تن فاحشه ای که خدا می داند تا حالا با تن چند مرد تماس پیدا کرده، همسایه شود، کسی که جاضر است جلوی چشم دخترش و حتما همسرش و حتی ملتش... "

این نمونه ای بود از وبلاگهای شهوت زده.... 

اینم لینکش:

http://nishkhand.blogfa.com/post-165.aspx

اصغر فرهادی، تنها در میان دستها

ورای تمام خوشحالی هایی که گرفتن جایزه ی اصغرفرهادی برا همه داشت، اما برای من یه حس دردناک عجیبی داشت وقتی که فرهادی رو صدا کردن و اون تو غربت تمام، بدون اینکه کسی سرمیزش باشه و بغلش کنه و خوشحال باشه، تنها پاشد و دست پیمان رو گرفت و رفت رو استیج....نمیدونم چرا هر قدمش بین میزها و صندلی ها و دستها برای من سکوت و تنهایی و غم بود...

ارتباط ایمیل و ریمل...

برای حل مشکلات اداری در کشورهای پیشرفته استفاده از ایمیل و در ایران استفاده از ریمل شدیدا توصیه میگردد...